طراحی مدل برند آفرینی شهری ورزشی با رویکرد نظریه داده بنیاد

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه مازندران

2 دانشیار مدیریت ورزشی دانشگاه مازندران، بابلسر. مازندران. ایران

چکیده

برند آفرینی شهری ورزشی می‌تواند موجب اشتغال و درآمدهای جدید در جامعه میزبان شود؛ از این رو شناسایی عوامل مؤثر بر برند آفرینی شهری ورزشی و توسعه ارتباطات و متغیرهای درگیر ضروری است. هدف از این پژوهش بهره‌گیری از رویکرد نظریه داده بنیاد در جهت طراحی مدل برند آفرینی شهری ورزشی است. ﭘﮋوﻫﺶ حاضر بر اساس اﻫﺪاف ﭘﮋوﻫﺶ، از ﻧﻮع ﻛﺎرﺑﺮدی، روش اﻧﺠﺎم آن ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ- ﭘﻴﻤﺎﻳﺸﻲ و روش جمع‌آوری داده‌ها به‌ صورت کتابخانه‌ای- ﻣﻴﺪاﻧﻲ بود. این پژوهش از نوع پژوهش‌های کیفی و در حوزه پارادایم (الگوواره) استقرایی است. در پژوهش حاضر، از مصاحبه نیمه ساختاریافته به‌ عنوان ابزار گردآوری داده‌ها استفاده شد که داده‌های حاصل از آن، با بهره‌گیری از کدگذاری باز، محوری و نظری تجزیه و تحلیل ‌شد. نمونه‌گیری با استفاده از روش نمونه‌گیری قضاوتی انجام و تا رسیدن به اشباع نظری دنبال شد که در مجموع 15 نفر در مصاحبه شرکت کردند. نتایج بخش کیفی نشان داد که برای برند آفرینی شهری ورزشی چهار مؤلفه و 72 عامل را باید مدنظر قرار داد که عبارت است از: «عوامل مرتبط با زیرساخت‌های شهری» با 35 عامل، «عوامل مرتبط با رویدادهای ورزشی» با 24 عامل، «عوامل مرتبط با بازاریابی رسانه» با 5 عامل و «عوامل مرتبط با گردشگری» با 8 عامل. مدیران ورزش کشور و مسئولان شهری می‌توانند با تکیه بر برندسازی شهری، زمینه شهرسازی مدرن را بنا نهند تا شهروندان از منافع مادی و معنوی آن بهره‌مند گردند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Designing a sports urban brand with grounded theory approach

نویسندگان [English]

  • meysam noori khanyourdi 1
  • Masoumeh kalateh seifari 2
1 Ph.D. Student of Sport Management University of Mazandaran, Babolsar, Mazandaran, Iran.
2 Associate professor of Sport Management, Faculty of physical education and sport sciences. University of Mazandaran. Babolsar, Mazandaran, Iran.
چکیده [English]

A sports urban brand can create new jobs and incomes in the host community ;therefore identification of factors influencing sports urban development and the development of communication of the involved variables is essential. the purpose of this research is to use the grounded theory approach to design a sports urban model. This research is a qualitative research in the field of inductive paradigm. In the present study, the semi-structured interview was used as a data gathering Instrument which data was analyzed using open source, axial and theoretical coding. Sampling was performed using judgmental sampling method and was followed up to theoretical saturation, which included a total of 15 interviewees. The results of the qualitative section showed that for the urban sports development of sport, four components and 72 factors should be considered, which include: factors related to urban infrastructure with 35 factors, factors related to sports events with 24 factors, Factors Related to media marketing with 5 factors and tourism-related factors with 8 factors. The country's sports managers and urban officials can build a modern urban environment based on urban branding, in order to benefit the citizens from its material and spiritual benefits.

کلیدواژه‌ها [English]

  • sports urban brand
  • Place Marketing
  • Grounded Theory

مراجع

  1. انهالت، س . (2011). هویت رقابتی: مدیریت نوین برند برای ملل، شهرها و مناطق. (ترجمه مصطفی اکبری مطلق؛ مجتبی شاکری روس؛ محمد صالح شریفی). تهران: انتشارات طحان/ هله.
  2. جلالی فراهانی، م؛ علیدوست قهفرخی، ا. (1390). مدیریت رویدادها و اردوی ورزشی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
  3. حافظ‌نیا، م؛ سلیمانی، م؛ قورچی، م؛ محمدیان، ح. (1394). تبیین رابطه زیرساخت‌های شهری و جهانی شدن دولت محلی و کلان‌شهری، جغرافیای سیاسی، 1 (2)، 48-26.
  4. دانایی‌فرد، ح؛ الوانی، م؛ آذر، ع. (1386). روش‌شناسی پژوهش کمّی در مدیریت، رویکردی جامع. انتشارات اشراقی. تهران.
  5. دانایی‌فرد، ح؛ امامی، م. (1392). استراتژی نظریه داده‌بنیاد در مطالعات سازمان و مدیریت، انتشارات صفار. چاپ دوم.
  6. دیوانداری، ع، کرمانشاه، ع؛ اخلاصی، ا. (1391). ارایه مدل برندآفرینی برای کلان‌پروژه‌های تفریحی، اقامتی، گردشگری و ورزشی کشور با رویکرد بومی بر اساس تئوری مبتنی بر داده‌ها، پژوهش‌های بازرگانی، 65، : 64-27.
  7. رنج‌کش، م، اصغری، ح؛ محقر، ا. (1392). برندآفرینی در دیپلماسی نیچه‌ای قطر، فصل‌نامه مطالعات سیاسی، شماره 19، 178-145.
  8. صادقی، م. (۱۳۹۴). هنر برندینگ ملی ارزش برندینگ ملی و نقش دولت و بخش هنر و فرهنگ، چهارمین کنفرانس بین‌المللی حسابداری و مدیریت و اولین کنفرانس کارآفرینی و نوآوری‌های باز، تهران: همایشگران مهر اشراق، صفحات 39-31.
  9. عامری, م. (۱۳۹۶). شناسایی عوامل موثر بر برندسازی شهرها و کشورها با رویکرد استراتژیک مطالعه کلان‌شهر مشهد، چهارمین کنگره بین‌المللی پژوهش‌های نوین در مطالعات مدیریت، حسابداری و اقتصاد، شیراز، موسسه عالی علوم و فناوری خوارزمی.
  10. کرسول، ج. (1391). پویش کیفی و طرح پژوهش: انتخاب از میان پنج رویکرد (روایت‌پژوهی، پدیدارشناسی، نظریه داده‌بنیاد، قوم‌نگاری، مطالعه موردی)، ترجمه حسن دانایی‌فرد، حسین کاظمی. انتشارات صفار. ویرایش دوم. تهران.
  11. محمدی‌فر، ی؛ روستا، ا؛ حمیدی‌نژاد، م؛ قره‌چه، م. (1395). مدلی برای برندسازی شهری در ایران بر اساس نظریه داده‌بنیاد. مدیریت برند، 3 (5)، 68-41.
  12. مسترمن، گ. (1387). مدیریت راهبردی رویدادهای ورزشی با رویکرد بین‌المللی، ترجمه سید محمدحسین رضوی، حسن بلوریان، محمدرضا برومند، آمل، نشر شمال پایدار.
  13. معصوم‌زاده زواره، ا. (1391). ورزش، هویت رقابتی و فرصت‌های پیش روی برندآفرینی، وب‌سایت موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی.
  14. مقدم، ا؛ کمالیان، ا؛ اورعی یزدانی، ب؛ کرد، ب؛ روشن، ع. (1395). تبیین و طراحی مدل مدیریت منابع انسانی کارآفرینانه: رویکرد داده‌بنیاد (مطالعه‌ای در صنعت برق، گروه شرکت‌های ایران ترانسفور، بهبود مدیریت، 10 (34)؛ 157-123.
  15. منوریان، ع؛ ابویی اردکان، م؛ پورموسوی، م؛ رحیمیان، ا. (1392). مدل فرآیندی برندآفرینی شهری برای کلان‌شهرهای ایران، نشریه چشم‌انداز مدیریت دولتی، 1، 63-43.
  16. نظریان، ع; باقری، ی؛ شریعتی فیض‌آبادی، م. (1395). مدل‌سازی نرم (ISM) مولفه‌های دیپلماسی ورزش، مدیریت ورزشی، 8 (5)، 797-821.
  17. نوری، م. (1394). نقش برند ملی در تحولات اقتصادی کشوره»، وب‌سایت فرصت امروز.
    1. Ashworth, G. J., & Voogd, H. (1994). Marketing of Tourism Places: What are we doing? Journal of International Consumer Marketing, 6 (3-4), 5-19.‏
    2. Avraham, E., & Ketter, E. (2008). Will we be safe there? Analysing strategies for altering unsafe place images. Place Branding and Public Diplomacy, 4 (3), 196-204.
    3. Ball, J., Simpson, S., Ardovino, P., & Skemp-Arlt, K. (2008). Leadership competencies of university recreational directors in Wisconsin. Recreational Sports Journal, 32 (1), 3-10.
    4. Barcelona, B., & Ross, C. M. (2004). An Analysis of the Perceived Competencies of Recreational Sport Administrators. Journal of Park & Recreation Administration, 22 (4).
    5. Belloso, J. C. (2011). The city branding of Barcelona: a success story. In City Branding. Palgrave Macmillan UK. 118-123
    6. Bladen, C., Kennell, J., Abson, E., & Wilde, N. (2012). Events management: An introduction. Routledge
    7. Brown, C., Busser, J. A., & Baloglu, S. (2010). Sport tourists in a gaming destination: Predicting gaming and non-gaming expenditures. UNLV Gaming Research & Review Journal, 14 (2), 59.
    8. Cabrita, M. D. R. D. M., Machado, V. A. C., & Cabrita, C. (2013). Managing creative industries in the context of knowledge-based urban development. International Journal of Knowledge-Based Development, 4(4), 318-337.‏
    9. Daniels, M. J. (2007). : Central place theory and sport tourism impacts: Annals of Tourism Research, 34 (2), 332-347.
    10. Devadas, U. M., Silong, A. D., & Ismail, I. A. (2011). The relevance of Glaserian and Straussian grounded theory approaches in researching human resource development. Int. J. Model. Optim, 11, 348-352.
    11. Dickinson, J., & Shipway, R. (2007). Resource guide to the impact of events, hospitality, leisure, and sport and tourism network. The Higher Education Academy, Heslington.
    12. Dinnie, K. (2011). Introduction to the theory of city branding. In City Branding (pp. 3-7). Palgrave Macmillan UK.
    13. Dinnie, K. (2015). Nation branding: Concepts, issues, practice. Routledge, p. 174-180
    14. Emery, P. R. (2002). Bidding to host a major sports event: The local organising committee perspective. International Journal of Public Sector Management, 15 (4), 316-335.
    15. Emery, P.R. (2010). Past, present, future major sport event management practice: The practitioner perspective. Sport management review, 13 (2), 158-170.
    16. Fok, K. W. K., & Law, W. W. Y. (2018). City re-imagined: Multi-stakeholder study on branding Hong Kong as a city of greenery. Journal of Environmental Management, 206, 1039-1051.‏
    17. Freire, J. (2014). Place branding in Africa. Place branding and public diplomacy, 10 (1), 32-34.
    18. Fullerton, J., & Holtzhausen, D. (2012). Americans’ attitudes toward South Africa: A study of country reputation and the 2010 FIFA World Cup. Place Branding and Public Diplomacy, 8 (4), 269-283.
    19. Getz, D., 1997. Event Management & Event tourism. Cognizant Communication Corporation, New York.
    20. Grix, J., & Houlihan, B. (2014). Sports Mega‐Events as Part of a Nation's Soft Power Strategy: The Cases of Germany (2006) and the UK (2012). The British journal of politics & international relations, 16 (4), 572-596.
    21. Han, M., de Jong, M., Cui, Z., Xu, L., Lu, H., & Sun, B. (2018). City Branding in China’s Northeastern Region: How Do Cities Reposition Themselves When Facing Industrial Decline and Ecological Modernization? Sustainability, 10 (1), 102.‏
    22. Harris, J., Lepp, A., & Lee, S. (2012). The 2010 Ryder Cup, images of Wales and tourism development. European Journal of Tourism Research, 5 (1), 38
    23. Hemmonsbey, J. D., & Knott, B. (2016). Branding an African city through sport: the role of stakeholder engagement.
    24. Heslop, L. A., Nadeau, J., O'reilly, N., & Armenakyan, A. (2013). Mega-event and country co-branding: Image shifts, transfers and reputational impacts. Corporate Reputation Review, 16 (1), 7-33.
    25. https://www.forsatonline.com/school-business/%D9%86%D9%82%D8%B4-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%AF-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1.html?category_id=29
    26. Jones, M., & Alony, I. (2011). Guiding the use of Grounded Theory in Doctoral studies–an example from the Australian film industry.
    27. Karadakis, K., Kaplanidou, K., & Karlis, G. (2010). Event leveraging of mega sport events: a SWOT analysis approach. International Journal of Event and Festival Management, 1 (3), 170-185.
    28. Kelle, U. (2007). Emergence vs. Forcing of Empirical Data? A Crucial Problem of Grounded Theory Reconsidered. Historical Social Research/Historische Sozialforschung. Supplement, 133-156.
    29. Kendall, J. (1999). Axial coding and the grounded theory controversy. Western journal of nursing research, 21 (6), 743-757.
    30. Kerr, N. M. (2011). Creating a protective picture: A grounded theory of how medical-surgical nurses decide to follow a charting-by-exception policy on a day-to-day, patient-by-patient basis. Rutgers the State University of New Jersey-Newark.
    31. Knott, B. (2015). The Strategic contribution of sport mega-events to national branding: the case of South Africa and the 2010 FIFA World Cup (Doctoral dissertation, Bournemouth University).
    32. Koosha, M., Yousefi, B., & Eydi, H. (2013). Facilitators and Inhibitors of Bidding and Hosting Mega Sporting Events in Iran. Choregia, 9 (2).
    33. Mackey, D. (2001). Sheffield calls off bid. Manchester, UK: The Guardian Media Group, p: 114.
    34. Massoum Zadeh Zavareh, A. (1391). Sports Competitive Identity and Branding Opportunities, Website of the Institute for Business Studies and Research.
    35. Murray, S. (2013). Sports diplomacy in the Australian context: A case study of the Department of Foreign Affairs and Trade. Sports Law eJournal.
    36. Ottevanger, H. J., Dalarna, H., & Heilbronn, F. (2007). Sport Tourism: Factors of influence on sport event visit motivation. Unpublished doctoral dissertation, Bournemouth University, United Kingdom, 14.
    37. Pigman, G. A. (2014). International Sport and Diplomacy's Public Dimension: Governments, Sporting Federations and the Global Audience. Diplomacy & Statecraft, 25 (1), 94-114
    38. Randeree, K. (2011). Islam and the Olympics: seeking a host city in the Muslim world. International Journal of Islamic and Middle Eastern Finance and Management, 4 (3), 211-226.
    39. Rehan, R. M. (2014). Urban branding as an effective sustainability tool in urban development. HBRC Journal, 10 (2), 222-230.
    40. Richelieu, A. (2018). A sport-oriented place branding strategy for cities, regions and countries. Sport, Business and Management: An International Journal, 8 (4), 354-374.‏
    41. Ritchie, J. B., & Lyons, M. (1990). Olympulse VI: A post-event assessment of resident reaction to the XV Olympic Winter Games. Journal of Travel Research, 28 (3), 14-23.
    42. Robinson, L. (2006). Customer expectations of sport organisations:. European Sport Management Quarterly, 6 (1), 67-84.
    43. Robledo, M. A. (2001). Measuring and managing service quality: integrating customer expectations. Managing Service Quality: An International Journal, 11 (1), 22-31.
    44. Robrecht, L. C. (1995). Grounded theory: Evolving methods. Qualitative health research, 5 (2), 169-177.
    45. Saunders, M., Lewis, P., & Thornhill, A. (2009). Understanding research philosophies and approaches. Research methods for business students, 4, 106-135.
    46. Schmid, U. (2006). Event-Management im Spitzen-Wettkampfsport: Entwicklungen, Ziele und Organisationsprinzipien. Kovač.
    47. Shank, M. D., & Lyberger, M. R. (2014). : Sports marketing: A strategic perspective. Routledge.
    48. Sriram, S., & Kalwani, M. U. (2007). Optimal advertising and promotion budgets in dynamic markets with brand equity as a mediating variable. Management Science, 53 (1), 46-60.
    49. Sun, Z., Pieters, J., Young, J., & Soltani, A. (2018). Exploring city branding strategies and their impacts on local tourism success, the case study of Kumamoto Prefecture, Japan. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 23 (2), 158-169.‏
    50. Wæraas, A., Bjørnå, H., & Moldenæs, T. (2015). Place, organization, democracy: Three strategies for municipal branding. Public Management Review, 17 (9), 1282-1304.
    51. Westerbeek, H. M., Turner, P., & Ingerson, L. (2002). Key success factors in bidding for hallmark sporting events. International Marketing Review, 19 (3), 303-322.
    52. Yang, Q., Lu, H., Scoglio, C., de Jong, M., & Gruenbacher, D. (2018). A network-based approach to model the development of city branding in China. Computers, Environment and Urban Systems, 72, 161-176.‏
    53. Yao, J. (2010). The effect of hosting the Olympics on national image: An analysis of US newspaper coverage of host countries with reputation problems. Iowa State University.
فصلنامه علمی پژوهشی مدیریت برند
دوره 4، شماره 2 - شماره پیاپی 10
پیاپی 10
تیر 1396
صفحه 69-106

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار