مدلی برای برندسازی شهری در ایران براساس نظریه‌ی داده‌بنیاد

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، دانشگاه شهید بهشتی،دانشکده مدیریت وحسابداری

2 دانشیار،دانشگاه شهید بهشتی،دانشکده مدیریت وحسابداری

3 استاد،دانشگاه شهید بهشتی،دانشکده مدیریت وحسابداری

4 دانشجوی دکتری مدیریت بازرگانی دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

برندسازی شهری تلاشبرایطراحی،شکل‌دهیویاتغییرتصاویرذهنیمخاطباناست که با تمرکز بر جذابیت‌ها و پتانسیل‌های منحصربه‌‌فرد یک شهر، امکان ارزش‌آفرینی برای دارایی‌های مشهود و نامشهود شهرها را فراهم می‌سازد. این مقاله برگرفته از پژوهشی است که به ارایه مدلی بومی برای برندسازی شهری بر اساس نظریه‌ی داده‌بنیاد می‌پردازد. برای طراحی مدل، پس از تحلیل محتوای متون و بررسی تجربیات برندسازی در چند شهر دنیا؛ با مصاحبه‌های عمیق نیمه­ساختارمند با نمونه 18 نفری متشکل از خبرگان حوزه‌های مختلف بازاریابی، مدیریت شهری، اقتصاد و گردشگری، به بررسی ابعاد و بومی‌سازی این پدیده پرداخته شده است. به‌صورت خلاصه نتایج این مطالعه نشان داده که فرآیند برندسازی شهری، موضوعی پیچیده و چندبُعدی است که گروه‌های زیادی از فعالان با اهداف و منافع مختلف در آن نقش دارند؛ همچنین نتایج چندگانه‌ایدر حوزه‌های مختلف اقتصادی (مانند افزایش درآمد، رونق فضای کسب‌وکار، توسعه گردشگری، تمایل به سرمایه‌گذاری) و اثرات اجتماعی (مانند افزایش رضایت، بهبود نفوذ شهر، ایجاد تصویر مطلوب و...)،به‌عنوان پیامدها، در امر برندسازی شهری قابل طرح می‌باشند

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Model for City Branding in Iran Based on the Grounded Theory

نویسندگان [English]

  • Ahmad Rousta 1
  • Manije Ghare che 2
  • Mohammad Reza Hamidizadeh 3
  • Yosof Mohammadifar 4
1 Assistant Professor, Shahid Beheshti University, Faculty of Management and Accounting
2 Associate Professor, Shahid Beheshti University, Faculty of Management and Accounting
3 Professor, Shahid Beheshti University, Faculty of Management and Accounting
4 PhD student of business management at Shahid Beheshti University
چکیده [English]

City branding is an effort for designing, shaping and/or changing the viewers' images that provide the possibility ofvalue creation for thetangible and intangible assets of cities by focusing on the uniquecharms and potentials of a city; so today it is seriously taken into consideration by most of urban policy makers. This paper is based on a research that aims to represent a model for city branding in Iran based on the Grounded Theory. To develop the model, having analyzed the content of texts and studying the experiences of branding in several cities around the world,  deep semi-structured interviews of a sample involving 18 experts of various fields of marketing,urban management, economy and tourism were collected, it was endeavored to investigate the extent and localization of this phenomenon. In summary, the results of this study showed that the city branding process is an intricate and multidimensional issue; on the other hand,multiple results can be discussed in various economic (e.g. revenue growth, thrivingbusiness environment, tourism development, tendency to endogenous and exogenous investment), and social areas (such as increasing satisfaction, improved influence of the city,creating a favorable image) as the consequences of urban branding.  

کلیدواژه‌ها [English]

  • City branding
  • Urban tourism
  • Destination marketing
  • City management

مراجع

منابع:
بازرگان، ع. (1378). مقدمه‌ای بر روش‌های کیفی و آمیخته؛ رویکردی متداول در علوم رفتاری، تهران: انتشارات دیدار.
دانایی‌فرد، ح. الوانی، س. م. و آذر، ع. (1383). روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت؛ رویکردی جامع، تهران: انتشارات صفار- اشرافی.
حاجی کریمی، م. (1388). زمینه‌سازی ت‍ع‍یی‍ن ب‍رن‍دش‍ه‍ری ب‍رای ک‍لان­ش‍ه‍رت‍ه‍ران، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
مظفری، گ. (1391). برند سازی و دیپلماسی شهری، تهران: نشست تخصصی برند سازی شهری.
مسعودنیا،آ. (1393).بررسیوتعیین مهم‌ترین عوامل موثر بربرندشهریدرشهرتهرانوارایهراهکارمناسب،پایان‌نامهکارشناسیارشد، دانشگاهپیامنور دانشکدهعلوماجتماعیواقتصادی.
منوریان، ع. ابویی اردکان، م. پور موسوی، س م. و رحیمیان، ا. (1392). مدلفرآیندیبرندسازیشهریبرایکلان‌شهرهایایران، چشم‌انداز مدیریت دولتی، 13، 41-63.
Ashworth,G.J., (2009). The Instrument of Place Branding. How is it done?. European Spatial Research and Policy. 16(1),9-22.
Anttiroiko, A.,(2014). The Political Economy of City Branding. New York. Routledge.
Anholt, S., (2007). Competitive Identity: The New Brand Management for Nations, Cities and Regions. London. Palgrave Macmillan.
Anholt, S., (2010). Places – identity, image and reputation. London.Palgrave Macmillan.
Braun, E., (2012). Putting city branding into practice. Journal of Brand Management.19(4), 257–267.
Eshuis, J.& Edwards, A. (2013). Branding the City: The Democratic Legitimacy of a NewMode of Governance. Urban Studies. 50(5), 1066–1082.
Eshuis,J., Klijn,E.& Braun,E. (2014). Place marketing and citizen participation: branding as strategy to address the emotional dimension of policy making.International Review of Administrative Sciences. 80(1), 151–171.
Fernandez,D.B. & Meethan, K. (2013). The relationship of city branding and tourist promotion in the cases of Plymouth (UK) and Malaga(Spain). 10th Annual International Conference on Small and Medium Sized Enterprises:Management-Marketing-Economic Aspects. Greece: Abstract Book.
García, J., Gómez, M. &Molina,A. (2012). A destination-branding model: An empirical analysis based on stakeholders.Tourism Management. 33, 646-661.
Gertner, D., (2011). Unfolding and configuring two decades of research and publications on place marketing and place branding. Journal of Place Branding and Public Diplomacy. 7(2), 91–106.
Hospers, G.J., (2003). Creative cities, breeding places in the knowledge economy. knowledge, technology & polic.,16(3), 143-162.
Hankinson, G., (2007). The management of destination brands: Five guiding principles based on recent developments in corporate branding theory. Brand Management.14(3), 240-254.
Kotler,P. &Keller, K. (2007). Marketing Management. New York: The Free Press.
Kavaratzis, M., (2008). From city marketing to city branding:An interdisciplinary analysis with reference to Amsterdam, Budapest and Athens. PhD thesis, Netherlands, Groningen University.
Merrilees, B., Miller, D. &Herington, C. (2013). City branding: A facilitating framework for stressed satellite cities. Journal of Business Research. 66(1), 37–44.
Minghui, Q., (2010). A Study of Success Factors in City Branding: The ISE Conceptual Model. Journal of Chinese Marketing, http://www.seiofbluemountain.com
Rehan, R. M., (2013). Urban branding as an effective sustainability tool in urban development. HBRC Journal, http://ees.elsevier.com/hbrcj
Rainisto, S. K., (2003). Success Factors of Place marketing: A Study of Place Marketing Practices In northern Europe and The US. Doctoral Dissertation, Helsinki, University of Technology:
Rainisto, S. & Moilanen, T. (2009). How to Brand Nations, Cities and Destinations, A Planning Book for Place Branding. London. Palgrave-MacMillan.
Riza, M., Doratli, N. & Fasli,M. (2012). City Branding and Identity.Social and Behavioral Sciences, 35, 293 – 300.
Vanolo, A., (2008). The image of the creative city: Some reflections on urban branding in Turin. Cities, 25(6),370-382 
Zenker,S.& Beckmann, S. (2013). My place is not your place different place brand knowledge by different target groups. Journal of Place Management and Development, 6, 6 -17.
Zenker,S. &Rütter,N. (2014). Is satisfaction the key? The role of citizen satisfaction, place attachment and place brand attitude on positive citizenship behavior. Cities, 38,11–17.
 
فصلنامه علمی پژوهشی مدیریت برند
دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 5
اردیبهشت 1395
صفحه 41-68

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار